Invoering
Het Very Low Calorie Dieet (VLCD) is, als het van een adequate samenstelling is, vooral wat eiwitten betreft, lange tijd een veilige manier geweest om bij zwaarlijvige mensen binnen een redelijke tijd een aanzienlijk gewichtsverlies te bewerkstelligen. We hebben Nupo maandelijks gebruikt als VLCD in de juiste zin van het woord, dat wil zeggen als enige voedingsbron. Bovendien gebruiken we het als verplichte basis in diëten met een hogere energie-inhoud, meestal 1000 kcal. Een belangrijke reden hiervoor is onze ervaring dat veel patiënten de traditionele dieetinstructie niet volgen en, als ze dat wel hebben gedaan, proberen dit te verhelpen door minder van de waardevolle componenten van het dieet te eten. Als alternatief proberen ze binnen het algemene energieframe van het traditionele dieet te blijven door totaal onvoldoende perioden van totale of bijna totale hongersnood in te lassen. In onze diëten wordt het voedingspoeder aangevuld met iso-energetische eenheden van gewoon eten en drinken, elk van ongeveer 63 kcal, en de porties worden gevisualiseerd als kleine plaatjes (“tellers”) waarvan er drie kleuren zijn: blauw voor items die rijk zijn aan in eiwitten, groen voor producten die rijk zijn aan vezels, en rood voor snoep, vette producten en alcoholische dranken.
Omdat de VLCD-kern van het dieet alle voedingsbehoeften dekt, is er volledige vrijheid voor de patiënt bij de keuze van de 10 tellers (ongeveer 630 kcal) die in het programma zijn toegestaan. Dit regime van vrijheid binnen bepaalde grenzen is getest in een gerandomiseerd onderzoek en heeft bewezen de uitval aanzienlijk te verminderen. Alle instructies en controles worden in groepen uitgevoerd, wat middelen bespaart en duidelijke psychologische voordelen heeft.
Methoden
Achtendertig opeenvolgende zwaarlijvige personen werden poliklinisch behandeld. De behandeling begon met het VLCD-formuledieet Nupo (vrouwtjes 388 kcal, 56 g eiwit; mannen 446 kcal, 69 g eiwit). VLCD had geen nadelige effecten en werd voortgezet zolang de patiënt dit accepteerde. Daarna werd de dieetformule aangevuld met gewoon eten en drinken tot een niveau van 1000 kcal voor vrouwen en 1100 kcal voor mannen. Na 5 maanden werden de gegevens afzonderlijk geanalyseerd op basis van de duur van de VLCD: groep 1 (n=20): VLCD van minder dan 2 maanden, en groep 2 (n=18): VLCD van 2 maanden of langer. De twee groepen waren vergelijkbaar wat betreft lengte, absoluut gewicht en precentraal overgewicht, maar groep 2 was iets ouder dan groep 1 (49,5 versus 38,3 jaar, P≤0,01).
Resultaten
Het gewichtsverlies van de twee groepen is heel verschillend. Groep 1 die VLCD vroegtijdig had opgegeven, verloor veel minder gewicht, zowel in absolute als relatieve termen dan groep 2 die trouwer vasthield aan het oorspronkelijke VCLD-regime. De verschillen zijn significant wat betreft zowel het totale gewichtsverlies als het gewichtsverlies op VLCD. Groep 2 verloor aanzienlijk meer gewicht, zowel totaal (17,1 kg (7,8-40,1)) als op VLCD alleen (12,3 kg (4,1-28,8)), dan groep 1 (8,7 kg (-1,1-19,1) en 7,3 kg (0,9- 18.2) Gewichtsverlies in beide groepen elimineerde of verminderde de behoefte aan een grote verscheidenheid aan dure medicijnen: antidiabetica, diuretica, antihypertensiva, analgetica, enz.
Conclusie
Er wordt geconcludeerd dat VLCD een effectieve en bemoedigende manier is om met een dieetprogramma te beginnen en dat dit minimaal twee maanden moet worden voortgezet, omdat de lengte van de initiële VLCD-periode significant verband houdt met de hoeveelheid uiteindelijk verloren gewicht.
Voor het volledige onderzoek, klik hier .